Interview Koen Frese over MBO Talisman: “Zo’n kans krijg je maar eens in je leven” – deel 2

Deel 2 – leer hier deel 1

En toen naar de bank?
“Ja. Ik heb bij verschillende banken gekeken. Banken willen alles van je weten, tot aan de kleur van je sokken toe. Ik ben uitgekomen bij Rabobank Rijnstreek, hier vlakbij. De bank wilde de overname niet zonder meer financieren. Aanvankelijk zou een factoringmaatschappij ook als financier optreden. Maar die zag dat in de contracten met enkele klanten een verbod stond om debiteuren te verpanden. In de contracten stond letterlijk dat wij onderdelen van de business niet mochten verkopen aan een derde. Wij hebben nooit gezien dat dit ook een verpandingsverbod inhield en het altijd zo uitgelegd dat je de schulden aan iemand niet mag verrekenen met wat je van iemand nog tegoed hebt. Achteraf hebben wij ons wel afgevraagd of wij het niet hadden moeten weten.”

Hoe is dat probleem opgelost?
“Door een goede inschatting te maken welke klanten geen probleem zouden hebben met een afstandsverklaring van het verbod. Uiteindelijk gaat het erom dat je je klanten kent. Daarnaast heeft de bank me enorm geholpen deze hobbel te nemen.”

Dus u moest klanten inlichten over de overname. Wist het personeel er al van?
“Nee, ik heb het personeel pas ingelicht toen alles rond was. Het was een schok voor iedereen. Maar we waren inmiddels zo ver in het proces dat wij het point of no return waren gepasseerd. Alle klanten hebben afstand gedaan van dit verbod op één na: een hele grote multinational. Die heb ik niet eens gevraagd, omdat die gewoon de contractvoorwaarden bepaalt.”

En dat vond de bank goed?
“De bank was heel inschikkelijk. De verpanding zou alleen een probleem kunnen worden als het bedrijf failliet ging. Maar dit bedrijf is heel solvabel en heel betrouwbaar, dus het risico van faillissement bestond niet. De factoringmaatschappij kon hier echter niet mee uit de voeten. Die financiert niet en beheert nu alleen de debiteuren – wat overigens heel prettig is.”

Vroeg de bank nog extra zekerheden?
“Het debiteurenbeheer door de factoringmaatschappij, een levensverzekering, de gebruikelijke financiële zekerheden en inzage in het reilen en zeilen van het bedrijf. Eens in de zoveel tijd komt iemand van de bank de voortgang doornemen en kijken naar de cashflow en orderportefeuille. Dat dwingt ons om goed te letten op de centen.”

Dwingt het nu ook in een andere rol: minder business development en meer op de winkel passen?
“Ik ben nu wel meer bezig met de administratieve opvolging en zaken regelen. Maar vóór de overname door HRN deden we dat ook zelf. Wij moesten voor de verzelfstandiging de hele administratie en IT weer lostrekken. Vroeger drukte je op een knop en stuurde je het naar het shared services center. Nu doen we weer alles zelf, zorgen we dat het geld op tijd komt, dat we voldoen aan de wet- en regelgeving. We moesten ook weer zorgen voor leaseauto’s, computers en kiezen met welke leveranciers van telecom, koffie, drukwerk etcetera wij in zee wilden gaan.”

Waren er nog gevolgen voor de personeelsformatie?
“Nee, er zijn geen personeelsleden bij gekomen of vertrokken. Ik heb de aandelen overgenomen met alle lusten en lasten.”

Is de rechtsvorm hetzelfde gebleven?
“De aandelen van de Talisman Benelux zitten voor 100% in de koop-bv. Dat is de bv waar ook de leningen in zitten. Dat hebben we gedaan om de risico’s te beperken. Onder deze bv hangen een holding en een werkmaatschappij.”

Zijn er nog banden met HRN?
“Wij hebben afgesproken om klanten met wie wij een gezamenlijk contract hebben op dezelfde manier te blijven bedienen. De klanten mogen niet de dupe worden van de overname. En wij zijn het HRN ook verschuldigd.”

Lees morgen deel 3 van het interview met Koen Frese.

Deze tekst is geschreven door Lex van Almelo, juridisch journalist en tekstschrijver bij www.lexpress.nl en verscheen eerder in PE-tijdschrift voor de bedrijfsopvolging.