Loyaliteit aan familiebedrijf verbeeld in toneelstuk

In veel familiebedrijven speelt de kwestie: volg ik mijn vader of moeder op in het bedrijf of kies ik mijn eigen weg? Dit dilemma is treffend weergegeven in het toneelvoorstelling Wij van de fabriek van PS|Theater, het stadsgezelschap van Leiden.

In de theatervoorstelling Wij van de fabriek volg je de familie Dusjardin, een typisch Leids arbeidersgezin. Tegen het decor van De Meelfabriek, hét symbool van de eens zo invloedrijke industrie, beleef je de hoogtijdagen, de crisisjaren en de sluiting van de fabrieken. Wij van de fabriek neemt je mee van de eerste werkdag naar de laatste staking en laat zien hoe een stad in enkele decennia onherkenbaar is veranderd.

Hoge verwachtingen
Op zijn vijftiende krijgt Kees Dusjardin in 1958 de fabrieksoverall van zijn overleden vader cadeau, met alle verwachtingen van dien. We zien hem ook in 1973, als de gemeente Leiden financieel onder curatele wordt gesteld, en in 1988, het jaar dat de meelfabriek haar poorten moet sluiten. De rode draad van de voorstelling vormt de worsteling met de hang naar traditie en loyaliteit versus de drang naar vrijheid en vernieuwing. Kees hunkert naar dat laatste, maar kiest – plichtsgetrouw als hij is – voor het eerste.

Het decor van de productie vormt de meelfabriek van toen, een vervallen industrieel complex uit 1884 in het hart van Leiden dat binnenkort wordt gerenoveerd.  Het pand was ooit een hypermoderne stoommeelfabriek waar eind jaren vijftig zo’n 150 productiemedewerkers dagelijks 420 ton bloem produceerden, goed voor 750 duizend broden. In een van de vervallen ruimtes vindt de voorstelling plaats. In het pand komen lofts, appartementen, galeries, winkels en horeca.

Wij van de fabriek is geschreven door Eva Mathijssen en is nog tot en met zondag 20 november te bezoeken.

Gerelateerde berichten
Blijf op de hoogte met onze maandelijkse nieuwsbrief